Can oğul 5 yaşına 5 yaşına girmek üzere
ve o artık bir öğrenci,
gerçi bizim zamanımızdaki gibi siyah önlüklü bir öğrenci değil,
bizim gibi 2 km'lik yolu yağmurda kar'da yürüyerek gitmek zorunda değil (çok şükür)
ama kıjımın abisinin okulunu sevmesi çok güzel
annesiyle ders çalışması, resimler çizmesi, dualar öğrenmesi çok güzel
bugün "kelimei şehadet"i öğrenmiş mesela
okula verdiğim para helali hoş olsun
ben, çocuklarımı çok sevsem de onlara eğitim olarak çok fazla bir şey veremeyeceğimi biliyorum,
çünkü; birincisi insan kendisinde ne varsa onu verir, benim de onlara verebileceğim en önemli şey sevgi.
ikincisi şimdiye kadar onlara hep sevgi verdiğim için benden hep sevgi bekliyorlar ve başka bir şey vermek istediğimde alıcılarını kapatıyorlar.
bu sebeple derslerini annesine bıraktım
ve benim canım oğlum ders çalışmayı seviyor
Allah biliyorki yavrularımın sınıfın en çalışkan, en başarılı "en en en" öğrencileri olmaları gibi beklentilerim yok,
iyi bir kul, iyi bir ümmet, iyi bir evlat ve ilerde iyi bir anne-baba olsunlar yeter
ve bunlardan hiç şüphem olmadı, olmayacak
benim yavrularım yarış atı da değil, robot da değil,
yanlışları da olacak, eksikleri de olacak ama sevdikleri güvendikleri de olacak
sevdikleri için fedakarlık edip, eksik kaldıkları yerlerde güvendiklerinden destek isteyecekler
herşeyi yalnız başlarına yapmak zorunda olmadıklarını bilecekler
rabbim ömür ve sağlık verdikçe onlara yardımcı olacağımı
ellerini uzattıklarında tutacağımı
seslendiklerinde, seslerine ses vereceğimi bilecekler
kendimi de geçtim; ellerini uzattıklarında tutacak, seslendiklerinde duyacak ve icabet edecek bir rableri olduğunu bilecekler ve bu onlara hiçbir bilginin, eşyanın vs.nin veremediği bir güç verecek.
can oğul, can kız yolunuz ve bahtınız açık, Allah yar ve yardımcınız olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder