Kırgınım...

Ey yar, kirilmam mi zannettin,
Kirilirim ama kirmam mi zannettin.
Ey yar, aglamam mi zannettin,
Aglarim ama aglatmam mi zannettin.
Ey yar, incinmem mi zannettin,
Incinirim ama incitmem mi zannettin.
Ey yar, beklemem mi zannettin,
Beklerim ama bekletmem mi zannettin.
Ey yar, duymam mi zannettim,
Duyarim ama soylemem mi zannettin.
Ey yar, hissetmem mi zannettin,
Hissederim ama hissetmem mi zannettin.
Ey yar, tutuklu olan bir sen misin,
Beni hür mü zannettin.
Ey yar, sana geceyken dunya,
Bana gunduz mu zannettin.
Ey yar, üşürken sen, benim kalbim sicakmi zannettin.
Ey yar, sen mahrumken sevdiklerinden,
Elimin altindaki sevdiklerime elim dokunur mu zannettin.

Ey yar, bekledim seni,
Sen, mecburken beklemeye,
Ben, kendimi sana mecbur hissettigim icin bekledim.
Sen, cikamazken disari,
Ben, sen disari cikamadigin için,
Sensiz disari cikmamak icin bekledim seni.
Sen, varolamadigin icin yokken,
Ben, sensiz varolmak ahdime vefasizlik olacağı icin yokoldum.
Sen, kendin icin çırpınırken ve kendi kaderini yasarken,
Ben, seninle ayni kaderi yasamak icin çırpındım.

Ey yar, kirginim,
Yanimda olmamana degil,
Senin yaninda olamadigim icin kendimi suclarken ben,
Senin, benim yalnizligimi hissetmemene,
Kanayan yarami sarmamana degil,
"Yaran nasil, cok aciyor mu" dememene...

Posted via Blogaway